Genoeg zijn

Ik zit nu te kijken naar het schilderij dat ik gisteren heb afgemaakt; er staat ‘Jij bent genoeg’ op. Een tekst die vanuit mijn ziel lijkt te komen, vanuit mijn hart en die ik met de nodige moeite steeds meer begin te geloven.

Ik ben namelijk van het perfectionisme. Ik zie en voel zóveel, dat ik dus ook veel zie dat nog verbeterd kan worden, ik heb mijn eigen sterke visie hoe mooi het (en ikzelf) allemaal wel niet zou kunnen worden en daar streef ik dan ook naar. Ik heb de neiging de lat erg hoog, te hoog te leggen, zelfs voor dagelijkse dingetjes. Ten koste van mijzelf.

Ik word er moe en gefrustreerd van, want het is dus heel vaak niet goed genoeg wat ik doe… en dan ben ik dus niet goed genoeg….want die connectie zit er dan aan vast: ik ben wat ik doe…

Marian van den beuken heeft een heel mooi en bemoedigend boek geschreven over hooggevoeligheid; ‘Hooggevoeligheid als kracht’ en volgens haar gaat het bij perfectionisme bij sensitieve mensen niet over het winnen, de perfecte prestatie leveren, maar over de liefde en de toewijding waarmee je iets doet. Het gaat over authenticiteit.

Haar advies is: “Op jouw manier, in je eigen tempo het mooiste geven wat je kunt: een grotere volmaaktheid bestaat er menselijkerwijs gesproken niet. En de liefde die je uitstraalt in wat je doet, heeft een heilzaam effect dat niet te meten is, vooral ook voor jezelf.”

Het gaat volgens haar dus niet over het eindresultaat, maar over een mooi liefdevol proces en geven waar je op dat moment toe in staat bent. Ik word er helemaal warm van! Dat voelt haalbaar!

Perfectionisme gaat voor mij behalve over presteren en winnen ook over het proberen te voldoen aan de vermeende verwachtingen van anderen en het hierbij voorbij gaan aan je eigen interne motivatie (je eigen kernwaarden over hoe jij wilt leven; wat is belangrijk voor jóu).

Ik merk het zelf als ik me voor mijn gevoel sta uit te sloven in het contact met iemand anders. Ik probeer dan mijn gebreken te verdoezelen en me op een bepaalde manier voor te doen om zo de manier waarop die ander mij ziet te beïnvloeden. Vaak praat ik de ander ook naar zijn/haar mond; ik ben het meestal eens met die persoon en geef hem/haar gelijk in alles, zodat de ander mij aardig gaat vinden.

En waarom doe ik dat? Omdat ik onbewust verwacht dat de ander mijn ware ik niet oké vindt, mij zal kwetsen en ik dat niet aan zal kunnen. Maar ik heb ontdekt dat een ander mij niet écht kan raken als ik mij tevreden voel over mezelf, als ik in mijn kracht sta. Op de momenten dat ik mijn eigenwaarde voel, mijn licht voel, mijn liefde voor mijzelf.

Het draait uiteindelijk om het accepteren van wie je bent en het je herinneren van je eigen waarde; het kunnen inzien dat wij allemaal onze eigen unieke waarde hebben waar de kwaliteiten huizen waar de wereld op zit te wachten. Het accepteren van wie je bent gaat over het omarmen van je complete zelf, inclusief tekortkomingen, aardig zijn voor jezelf (zelfcompassie), accepteren van wat je gelooft, waar je vandaan komt en dat een mensenleven per definitie niet perfect is.

Het is een hele reis, een levenslange uitdaging, waarbij een liefdevol leven leiden naar eigen kunnen het doel is en het geloof dat ik genoeg ben, dat jij genoeg bent, dat wij genoeg zijn.

Het is tijd om ons onze eigen waarde weer te herinneren en ieder op onze eigen manier in ons eigen tempo het mooiste te geven wat we nu kunnen.